Week 12, slot.

Onze reis, week 12, Azië, Thailand, Hua Hin.
Hallo allemaal.

Maandag 14 januari 2013.
Met de scooter naar het Noorden, naar het Maruekkha Thayawan Palace, het paleis van liefde en hoop. Het zomerpaleis van King Rama VI is in 1923 gebouwd, dicht bij het strand en bestaat uit drie houten gebouwen van twee verdiepingen, heel open. Met wandelbruggen met elkaar verbonden. Alle vloeren zijn van teakhout, het staat ook bekend als het teakhouten paleis. Bij de entree schoenen uit en in een speciale zak meenemen tot bij de exit.
Vele kamers zijn ingericht om een goed idee te krijgen van het koninklijk gebeuren. Zo was er voor elke dag van de week een dress code kleur. Hoef je niet te peinzen of je je blauwe of je zwarte overhemd/shirt zult aantrekken….
En steeds een prachtig uitzicht op de tuinen, de zee en het strand. De bediendenverblijven, liggen een eindje terug. Een kokosmatje met hard rieten kussentje is/ was hun slaapplaats. Handig op te rollen zodat de collega wiens dienst afgelost wordt, zijn matje kan uitrollen en gaan slapen.
De tuinen zijn prachtig. Welgeteld 30 tuinmannen/vrouwen zijn druk in de weer om het gazon bij het strandpaviljoen te maaien en ieder los grassprietje te verwijderen. Verderop komen we via vlonderbruggen in een mangrove bos, een kleine tachtig jaar geleden heeft de Koninklijke familie dit laten aanleggen. Er bestaan heel wat verschillende mangrove bomen, en -struiken, komen we nu achter.
Wat we verder die dag gedaan hebben is niet de moeite waard om te vermelden, daarom nog wat Koninklijke gegevens. In Hua Hin zie je overal meer dan levensgrote afbeeldingen van de Koninklijke familie, altijd boven ooghoogte (eerbied). Thailand, het vroegere Siam, is sinds 1932 een monarchie. Premier en kabinet hebben de uitvoerende macht. Geen blasfemie over het koningshuis voor je het weet zit je achter de tralies en niet voor eventjes.
Koning Bhumibol Adulyadej, oftewel Rama IX werd op zijn 19e tot koning uitgeroepen toen zijn broer Anak kwam te overlijden. Geboren in Massachusetts, Verenigde Staten in 1927 en een groot gedeelte van zijn jeugd op Zwitserse scholen doorgebracht. In 1946 koning, in 2013 dus 67 jaar regerend vorst…..

Dinsdag 15 januari 2013.
Lekker lui relaxen aan het strand. We zijn op tijd om twee ligbedden te huren die strategisch opgesteld staan; je moet toch goed kunnen zien wat voorbij komt lopen, rennen, showen of slenteren. En soms commentaar geven.
Ik ga gelijk voor een massage. Halve uren doen ze niet aan, dat is niet de moeite waard. Je bereikt dan niet het gewenste effect. Ze weet precies de beruchte plekken te vinden en onder handen (en knieën en elle bogen) te nemen. Alle spieren worden goed losgemaakt. Thaise massage is een van ’s werelds oudste geneesmethodes, meer dan 2500 jaar oud. Oorspronkelijk uit India is deze massage vorm met Boeddhistische monniken naar Thailand gekomen. De Thaise massage werkt op het fysieke, spirituele en emotionele vlak, dus voor lichaam, geest en gevoel.
Die middag rijd ik voor het eerst alleen met de scooter naar het winkeltje om flessen water te halen…. Het is 35 jaar geleden dat ik op een vespa ciao reed, dit is toch even anders en gemakkelijker. Kwestie van standaard uit, rem inknijpen en op startknopje drukken. Even later kom ik er achter dat het geen scooter maar eigenlijk een motorbike is, 110 cc. En daar heb ik geen roze papiertje voor. Dat verklaart ook dat we 80 kilometer per uur er mee kunnen halen, met zijn tweetjes erop…. Harder hebben we niet uitgeprobeerd want dan krijgt Jan een stomp van mij!

Woensdag 16 januari 2013.
De eerste dag dat het bewolkt is! Tot nu toe alleen strak blauwe lucht gehad. Paar graadjes minder, voelt goed aan. We gaan nogmaals naar de ‘apenberg’ Khao Takiap en nu helemaal tot boven bij de winkeltjes en de tempel.
Wat de huisaltaartjes betreft zoals ik ze afgelopen zondag noemde: het zijn geestenhuisjes, Phra Phum genaamd. Ze zijn een goed voorbeeld van het geloof in het animisme, geestenverering. Ze zijn neergezet voor de overleden bewoners van het gebouw. Eten en bloemen worden dagelijks bij de huisjes neergezet om de geesten gunstig te stemmen en dat ze zo buiten het echte woonhuis blijven.
En wat het boeddhisme betreft: de Thai zetten de strenge voorschriften om naar eigen hand. Dus: wel vlees eten, wel sterke drank, wel geldloterij en wel erotische literatuur. Trouwens: Sanuk is een omschrijving voor gezellig. Zowel wat eten met familie, massage en prostitutie betreft.

Donderdag 17 januari 2013.
Na verfrissend bekvechten (ja, dat komt in de beste families voor), besluiten we om met de motor bike naar het westen te rijden. We zien wel!! Ruim 60 kilometer later, pauze tussendoor, zolang kun je niet op zo’n zadel zitten, komen we de Pa La U Waterval aan. Op de heenweg hebben we twee maal de border security gezien, we zitten dicht bij de Birmese grens.
Bij de ingang van het natuurpark, A Kaeng Krachan, kopen we een entree kaartje. Overal waarschuwingen voor de wilde olifanten die hier rond lopen. Ruim op aftand blijven et cetera. We kunnen rustig doorrijden naar de waterval, niets aparts te zien op de weg. Daar aangekomen gaat Jan foto’s maken op de ’begane grond’. Ik klim naar boven langs de waterval. Tot niveau 5 mag iedereen het zelf proberen. Daarna uitsluitend onder begeleiding van een gids. Als ik vervolgens mensen op slippertjes zie neem ik me voor om niveau 5 te halen. Het is gelukt, dankzij strategisch opgehangen touwen, dankzij verschillende lianen en dankzij de massage van afgelopen dinsdag. Ik voel nu geen pijnscheuten meer bij elke stap die ik zet, dan kun je ook langer doorgaan.
In het water zit veel vis. Je mag er zwemmen, maar we houden het bij kijken. De watervallen zijn niet overweldigend groot maar het klimmen is de uitdaging. Na wat gedronken te hebben gaan we terug. Niets apart te zien, we zijn het park uit voor we het weten.
En dan loopt er een wilde olifant voor ons op de weg. Een bromfietser voor ons, een oude Thai die blikjes aan het verzamelen is, wacht een tijdje om te kijken wat het beest doet. De olifant loopt rustig langs de linkerkant van de weg. Met een grote boog rijdt de Thai eromheen, wij dus ook maar. Zijn wij even blij dat het een dubbele rijbaan, dus brede weg is…. Een scootertje (motor) biedt nou niet optimale bescherming, maar je kunt er hard mee wegscheuren.
Eventjes later weer: een (nog grotere) olifant aan de linkerkant van de weg. De handelingen herhalen zich. Weer even verder een grote groep apen aan de kant van de weg. Ze hebben rode gezichten, zwarte haren en geen staart en zijn ongeveer een meter groot.
Na een tijdje stoppen we bij een stalletje voor een tros bananen en vers grapefruit. Het wordt vakkundig geschild en in partjes aangeboden. Naast het stalletje ligt een grote berg van iets onbestemds. Het lijkt nog het meeste op grote paddenstoelen die een beetje aan het rotten zijn. Sommigen zijn glanzend, andere droog. De jonge verkoper spreekt geen Engels maar door naar de banden van onze ‘scooter’ te wijzen begrijpen we dat het rubber is. Ernaast ligt een stapel bewerkt tot een soort van deurmatjes. Thailand is bekend om zijn rubber plantages.
Thuis nog wat kletsen en drinken met de buren, ook Nederlanders. Ze zijn vorig jaar met een camper in Amerika geweest. We krijgen alvast wat tips voor het geval dat….

Vrijdag 18 januari 2013.
Het waait behoorlijk, op naar het strand. Parasols mogen niet open in verband met de veiligheid, je wilt er niet door geraakt worden als ze gaan vliegen. Wie wel vliegen zijn de ervaren kite surfers. Die maken meters hoge en verre sprongen. Mooi om te zien.
Het wemelt op het strand van de snelle jongens en meisjes. Ongeveer een vijfde van de sportievelingen is vrouw. Er zijn ook een paar oudere jongeren bij; of jongere ouderen (van Kooten en de Bie). We zitten op onze vaste plek, tussen twee kitesurf plekken in. Daar blaast men lucht in de rand van het scherm. Als ze vervolgens langs komen lopen met het grote uitgeklapte scherm hebben ze iets weg van reuzenvlinders, in allerlei kleuren.
’s Avonds nog eens door de stad crossen en allerlei markten afstruinen voor de laatste souvenirtjes. Alle winkeltjes, ateliers, kraampjes, restaurantjes en werkplaatsjes zijn vol bedrijvigheid, mooi om te zien.
Alleen het oversteken op grote wegen is op eigen risico. Ook al loop je over het zebrapad! (Bijna) geen Thai die het in zijn hoofd haalt om voor een zebrapad d te stoppen!

Zaterdag 19 januari 2013.
Het waait weer. Laatste keer naar het strand. Er is nu ook een eenzame windsurfer, met grote plank en groot zeil. Dan ben je als kite surfer toch veel sneller, flexibeler en mobieler, zowel op het strand als op het water.
Vandaag nog een keer echte Thaise massage. Ze weet weer alle spieren en gewrichten te vinden! De vorige keer heeft het me goed gedaan, ik kan weer op mijn linker zijde slapen en voel niet meer elke stap die ik zet. Hopelijk blijft het goed.
Jan belt met de (nieuwe) beheerder Wouter. Of hij morgen nieuwe gasten heeft voor dit huis? Nee, mogen wij dan tot 18.00 uur blijven, anders staan we om 10.00 uur al met de koffers in de warmte te kijken. Ja, natuurlijk, geen probleem. Vragende mensen kunnen geholpen worden.
We rijden nog wat rond. Net als in Bali zie je ook hier veel honden op straat. Rondom de tempel verzamelt zich elke dag een hele meute, ongeveer 40 stuks. Ze weten dat ze daar te eten krijgen. Een flink aantal loopt met een manke poot of heeft een andere kwetsuur. Soms ook kale plekken. Het geloof verbiedt het doden van dieren, dit is een laatste plek voor veel afgedankte honden.
Een rustige avond verder. Alvast wat spullen inpakken. We hebben het bewust wat kalmer aangedaan. Eigenlijk stond de Bridge on the River Kwai nog op het verlanglijstje, evenals de drijvende markt en paleizen in Bangkok. Maar het is mooi geweest, je kunt toch niet alles zien.
Elke keer als we langs de portier rijden die bij de ingang van het park staat groet hij vriendelijk. De man maakt lange dagen / avonden / nachten. Langs het portiers huisje heeft hij zelf een zitplaats gemaakt. Thai wonen niet binnen, ze leven zoveel mogelijk buiten of onder een overkapping. Op een betonblok heeft hij een autoband gelegd. Daarop staat het bovenstuk van een oude bureaustoel, dat is zijn comfortabele zitplaats.

Zondag 20 januari 2013.
De buurman (Jan) komt al vragen of we langer in het appartement mogen blijven. Anders kunnen we onze spullen bij hem neerzetten en daar ook nog douchen overdag. Sympathiek aanbod, maar het hoeft gelukkig niet. De beheerder komt om 17.30 uur de sleutel ophalen, dus we hebben alle tijd.
Koffers zijn ingepakt en gewogen: 20,4 en 19,4 kilogram. Op naar het strand. Wat lezen, wat wandelen, wat kijken en luieren. Vervolgens trappetjes op naar het restaurant voor onze vaste bestelling. Nogmaals genieten van het mooie uitzicht.
‘Thuis’ breng ik alles wat over is na het inpakken naar de portier. Hij is blij met de tas met levensmiddelen. De scooter wordt opgehaald volgens afspraak en de meisjes zijn ook blij als Jan zegt dat ze de nieuwe helm mee kunnen nemen die we gekocht hebben. Vervolgens staat de nieuwe beheerder Wouter voor de deur om alles door te nemen en te verrekenen. Elektriciteit is voornamelijk van de airco.
De taxi staat voor: een Toyota Camry 2.0 G. Luxe en rijdt lekker. Wel fijn want het duurt drie uur voor we in Bangkok op het nieuwe vliegveld arriveren. De luchthaven is heel groot maar duidelijk en overzichtelijk. Controles gaan allemaal goed.

Maandag 21 januari 2013.
De vlucht duurt twaalf en half uur, we vertrekken om 00.30 uur en komen met zeven tijdzones verschil dus niet om 13.00 uur maar om 06.00 uur aan. (Twee nieuwe films gezien, twee warme maaltijden gegeten en we hebben prima geslapen). Na de landing wordt omgeroepen dat we nog niet kunnen uitstappen omdat een medisch team iemand eerst komt ophalen. Even later komen drie zwaar bewapende agenten het vliegtuig in en verlaten het weer met twee jonge mannen in hun midden. Hier was niet veel medisch aan…. Onjuiste mededeling is waarschijnlijk gedaan is in verband met reactie van de passagiers.
Sneeuw in Heathrow! Koud! Welcome back! We checken zelf automatisch in voor Düsseldorf door de pas te scannen bij een automaat. Eventjes later rollen er drie papieren uit. Nou zit ik eens een keer aan de raam, meestal heeft Jan geluk.
En dan maar geduld hebben, de vlucht vertrekt om 12.40 uur. Leve de E reader. De tax free shop wordt nog eens bezocht en we gaan nog wat eten en drinken. Aan boord krijgen we ook nog een heerlijke vruchten yoghurt en daarna nog drinken. Dit alles in 55 minuten tijd, de stewardessen moeten doorwerken om ook nog alles opgeruimd te krijgen.
In de rij bij de Duitse douane, geen bijzonderheden. Koffers arriveren snel genoeg en even later kunnen we ons ontvangstcomité, Ellen en Marlon, flink knuffelen.
Al met al: geweldig om een dergelijke reis te kunnen maken! Een hele ervaring rijker. De foto camera’s hebben soms overuren gedraaid. Ver weg en dankzij de moderne communicatie middelen toch dicht bij huis en familie. Als laatste de mededeling dat we vanavond friet met frikandel speciaal eten en morgen avond andijvie stamppot……

Groetjes van Jan en Wies.