Amerika, van Chicago naar San Francisco, deel 3/7.

Vrijdag 27 - 03 -2015.
Op naar Bryce Canyon. Alles is goed aangegeven en prima te bereiken. De drie highlights volgens de boekjes zijn Sunrise point, Sunset point en Bryce point. Met de R.V. mogen we door het hele park rijden. Op de parkeerplaatsen is, nu in maart, plaats genoeg en ook op de uitzichtspunten heb je alle ruimte.
Bij Sunrise point staan twee jonge Nederlanders die een medisch congres gaan bijwonen in Las Vegas en dit aangenaam verenigen met het bezichtigen van Bryce Canyon en de Grand Canyon.
Men is Sunset Campground aan het open maken, voor het weekend worden waarschijnlijk meer kampeerders verwacht. De Fairyland Loop trail is nog afgesloten, evenals een R.V. kamp dicht bij de ingang.
Het is 9.00 uur, t-shirt weer met een blauwe lucht en een lekker zonnetje. We genieten van al het moois. Het is adembenemend. Fotograferen, filmen, kijken en genieten! Op sommige plekken geeft de sneeuw een mooi contrast met het ontluikende groen.
Een bordje langs de weg: prairie dog crossing :). En ja, we kunnen de prairiehondjes op de gevoelige plaat vastleggen. Het grotere wildfile in Bryce zoals de mountain lion en de pronghorn hebben we in deze korte tijd niet gezien.
Teveel om te zien, je moet keuzes maken als je een strak tijdschema hebt. We rijden richting de Grand Canyon. Een trip van ettelijke uren.
Jan heeft voor 2 nachten een R.V. camping dicht bij de Grand Canyon kunnen reserveren. De bekendste, Mather Campground zat al helemaal vol.
Op naar het Zuiden., via de South Hwy 89. We stoppen bij het Coral Sand Dunes State Park , een enorm grote zandvlakte met een mooie rode kleur. In het zand kun je allerlei sporen van dieren ontdekken. De tigerbeetle is de bekendste ( grote naam voor klein insectje).
We zijn weer in Arizona. Groene vlakten zover je kunt , mijlen ver in een heuvellandschap. Via Kanab rijden we langs de rand van het Kaibab Indianen reservaat. Even later rijden we door een bosgebied met hoge sparren. Hierna volgt een gigantische open vlakte zover je kijken kunt aan de zuidkant van het Vermilion Cliffs Nationaal Monument. Heel af en toe komen we een auto tegen op deze indrukwekkend lange en lege weg.Te bedenken dat de pioniers met paard en wagen door dit gebied getrokken zijn. Er is een monument voor hen in deze vlakte opgericht. En praktisch zoals ze hier zijn, een rotonde erom heen zodat je er ook met je R.V. gemakkelijk kunt komen.
We steken de Navajo bridge over en zijn weer in het grote Navajo reservaat. Tanken: de prijzen zijn hier weer schappelijker dan bij Bryce. $ 2,79 daar tegen $ 2,36 hier. Eindelijk kunnen we de South Hwy 89 verruilen voor de West Hwy 64. De uitzichten aan de rechterkant van de weg worden steeds spectaculairder. We verlaten het Kaibab Nationaal Forest en staan voor de Oost ingang van de het Grand Canyon Park.
De nationale parkpas en het paspoort worden gecontroleerd en we kunnen doorrijden. We stoppen bij enkele points of interest om van het uitzicht te genieten, en foto's te maken.
Daarna rijden we naar Grand Canyon Camper Village in Tusayan. Dicht bij het park. De recensies zijn niet zo lovend, oud sanitair etc. Maar het gaat ons om de plek, de rest is bijzaak. In de buurt zit een goede Mexicaanse eetzaak (volgens de recensies). De zaak is mooi ingericht en het is er druk. We hebben er inderdaad lekker gegeten, maar het was teveel. Nu even bijkomen.

Zaterdag 28 - 03 -2015.
Op ons gemak ontbijten en dan naar de Grand Canyon. Het is nog vroeg in de morgen. Langs de kant in het bos staan enkele grote herten. Ik krijg ze op de foto! In het park zijn twee aparte R.V. parkeerplaatsen. We hebben nog keuze genoeg. Ook met de shuttlebussen die je elk kwartier oppikken: plaats genoeg. Op veel uitkijkposten zijn we de enigen, lekker die rust en ruimte. Het is al behoorlijk warm en de zon schijnt flink voor eind maart. Petje op. Naarmate de dag vordert zie je steeds meer mensen puffen en transpireren. De meeste uitzichtspunten zijn goed toegankelijk, ook voor buggy's en rolstoelen. Het systeem met de bussen is ideaal, er zijn drie verschillende routes met allen meerdere opstap- en uitstappunten. Buggy's en rolstoelen kunnen ook in de bus en aan de voorkant van de bus kunnen drie fietsen bevestigd worden als de fietsers ook een stukje mee willen rijden. In een verstrekt krantje staat alles duidelijk uitgelegd, je kunt er alles in opzoeken.
Onnodig om te zeggen dat we van de ene "wauw!" in de andere vervallen en dat superlatieven tekort schieten. Dit grootste ravijn ter wereld is bijna 450 km. lang en 30 km. breed. We zien alleen maar spectaculaire panoramapunten en alles wordt digitaal vastgelegd.
Behalve rotsformaties en de Colorado rivier worden ook de condors en de raven en andere vogels gefotografeerd en gefilmd.
Indrukwekkend en mooi zijn ook de verhalen en de foto's van vroeger.
Bijvoorbeeld over de architecte Mary Colter die o.a. het Hopi huis en Hermit's Rest (1914) ontwierp. De laatste met een indrukwekkend grote open haard.
We hebben al genoeg aan gewoon rondwandelen. De beroemde en beruchte Bright Angel Trail laten we aan anderen over. Ook nu staan er waarschuwingsborden om niet te geforceerd aan deze afdaling in de kloof ( en terugtocht ) te beginnen, elk jaar overlijden er daardoor een aantal mensen.
Op de terugweg van de rode en blauwe route is het druk in de bussen. Ook de parkeerplaatsen zijn allemaal vol, de auto's staan in de bermen geparkeerd. Het weekend is begonnen.
We gaan "even" op huis aan. De bedoeling is om vanavond terug te komen en dan van de Sunset te genieten. Met een nationale parkenpas kun je dat gemakkelijk doen, anders zou het te duur worden.
Ook kostbaar is een helikoptervlucht van ongeveer $ 350,-
We gaan naar de film Grand Canyon , the hidden secrets in Imax kijken in de grote bioscoop in Tusayan, recht tegenover de R.V. camping. Je wordt meegesleurd in de film op het levensgrote doek, zowel door de lucht als op het water. De moeite waard!
Tegen zonsondergang weer richting park: campingstoeltjes mee en in het zonnetje aan de rand van de canyon van dit wereldwonder genieten.

Zondag 29 - 03 2015.
We rijden vandaag van Tusayan naar Kingman. Eerst een stukje South Hwy 64. Een renkoekoek steekt vliegensvlug de weg over. Al eerder deed een kamikaze prairiehondje ook zo'n poging. Hoe het afgelopen is weet ik niet....
Bij Williams gaan we de West Interstate 40 op. Een uitgestrekt landschap voor zover je kunt kijken met de inmiddels bekende jeneverbes struiken. Op de Amerikaanse radio songs van en interviews met Eric Clapton vanwege zijn 70ste verjaardag. Veel mooie blues muziek.
We zitten weer op de purple heart trail. We zien een trein met 4 locomotieven ervoor. De containers staan twee hoog!
Bij Seligman hebben ze in de store een opgezette grizzly beer en een poema staan. Hier gaan we we van de Interstate af. Voor de kaart liefhebbers: de Route 66 gaat via Audley, Picu, Yampui, Nelson (aan de rand van Hualapai Indianen reservaat ), Peach Springs, Truxton, Valentine, Valle Vista, Hackberry en Antares naar Kingman.
Bij de Hualapai kun je via de beroemde Skywalk een duizelingwekkende blik in de diepte van de Canyon werpen.
Het is heel rustig op de route 66. Af en toe tegemoet komend verkeer, 50 % motors, 50 % auto's. Je kunt trouwens een stukje highway adopteren, dan komt er een bordje met jouw naam te staan.
In Peach Spring staan de boompjes langs de weg in bloei, mooie rose bloesem. Bij het tankstation erna staat een kleine windmolen, ook zien we vele autokarkassen waar het gras al hoog tegen groeit.
We maken een stop in Hackberry. Binnen - en buitenkant van het tankstation zijn het filmen en fotografen waard, niet in de laatste plaats door de fotoshoots van een rondborstig fotomodel in lingerie die er plaats vinden.
Het tankstation dus: een authentieke inrichting en muren en plafonds behangen met wanna haves uit de jaren 60.
Verder weer. We rijden voorbij een enkele boomgaard en een kwartel die niet op de foto wil. Verder alleen maar vlaktes waar bloemen op bloeien.
Weer de East Interstate 40 op. Bij de Walmart boodschappen inslaan. We zien ook het eerste ongeluk op deze reis. Alleen blikschade, geen gewonden, maar er staan wel drie politie auto's bij !!
En dan zijn we bij onze R.V. overnachting. Blake Ranch R.V. Park. Een compliment !! Vriendelijke ontvangst. Alles schoon, netjes, nieuw en in vergelijking zeer billijke prijzen. Afsluitbare luxe doucheruimtes van 3 bij 3 meter, met toilet, wastafel, douche en warmtelampen. Ook de buitentemperatuur doet gewelddadig aan. Gisterenavond nog met vest aan bij houtvuur zitten kleumen ( op grotere hoogte), nu t-shirt en korte broek aan en met een glas gevuld met Southern Comfort van de zonsondergang genieten.

Groetjes, Jan en Wies.