Amerika, van Chicago naar San Francisco, deel 5/7.
Door: Wies.
Blijf op de hoogte en volg jan
05 April 2015 | Verenigde Staten, San Francisco
Stand van zaken: 3537 mijl op de teller. Jan heeft kolibries gespot bij het huis van de manager. Ze geeft de vogeltjes een mengsel van suiker en water. De hummingbirs zijn zoals bekend supersnel. We kunnen gerust dichter bij komen, ze zijn niet schuw voor mensen. Eentje wilde zelfs haar huis binnen vliegen.
Afscheid en voor de 10e keer tanken: Travelplaza vraagt $3,05/gallon en de buurman Shell die 100 meter verder zit $3,14/gallon. Tip: zet de app GasBuddy op je mobiel . Ook handig om de app woordenboek Engels -Nederlands er op te zetten. Kun je supersnel spieken als je twijfelt over de juiste betekenis van een woord. De app R.V. Parky is ook aan te bevelen.
En nog een tip: contant betalen bij het tanken is voordeliger dan met een creditcard .
Op naar Sequoia Forest. Ongeveer 102 mijl. In deze tijd van het jaar zijn nog lang niet alle parken open en R.V. geschikt nog minder. We zijn mazzelaars, dat blijkt straks wel.
Na de afslag Sacramento genomen te hebben rijden we over de North Hyw 85. Er staan al borden langs de weg om waterverbruik te beperken i.v.m. de droogte.
De bomen met sinaasappels zijn aan de bovenkant letterlijk over een kam geschoten, allemaal even plat, even horizontaal.
We passeren een veld met ja-knikkers. Zwart en wit gekleurd. Verder is de weg links en rechts mijlenver (35 mijl) dor en geel . Een vreemde aanblik. In plaats van een sappig malsgroen lente kleurtje lijkt het of het al hoogzomer is geweest.
En dit afgewisseld met percelen druivenstruiken, sinaasappel boomgaarden en de kale amandelboompjes maakt een vreemde indruk . De bijen krijgen het ook steeds moeilijker want er bloeit niet veel in deze streek . Een beangstigende gedachte, want wij zijn compleet afhankelijk van deze beestjes !!
Verderop zien we een perceel met netten over de bomen en een veld waar gehooid kan worden, een schampere opbrengst ligt op de grond.
En dan heb ik mijn vuurdoop en rij voor het eerst in een R.V. camper. Onnodig te zeggen dat dat dit op een bijna verlaten weg gebeurde :).
We rijden de camping op. De beheerder heeft geen mail gekregen want alles ligt plat. We spreken af om eerst de forest te verkennen en daarna te informeren. En dat we mazzelaars zijn: stralend korte broeken weer i.p.v. 10 cm sneeuw dat er om deze tijd van het jaar hoort te liggen, met afgesloten wegen als gevolg.
Het is ongekend rustig in de bergen, af en toe een auto. Imponerende sequoia's tekenen zich af tegen een strak blauwe lucht. Op de bodem bloeit muur, winterpostelein en kleefkruid. We lopen een heel stuk omhoog, het hart klopt in de keel en maakt overuren. Deze hoogte zijn we niet gewend.
Terug op de camping, nog geen Internet, maar even goed de hoofdprijs. Een ruime plek aan de kreek. Een kabbelend riviertje met grote rotsblokken waar zich vogeltjes laten zien en horen.
Een luie campingstoel, zonnetje, glas Southern Comfort ( ja, alweer ), filmcamera en fototoestel in de aanslag. Straks eten en houtvuur.
De meeste campinggasten hebben de bbq of het houtvuur al aan om hun zelf gevangen vis uit een van de drie visvijvers te bakken. Maar wel volgens de regels gevangen !
Zie onderstaande informatie uit foldermateriaal van de camping. " The removal of any catfish without purchase is a felony offense and punisable up to a $10.000 fine and 6 months jail. We will prosecyte any and all fish thefts !"
Wij eten vanavond spaghetti......
Onnodig om te zeggen dat Jan de naamgevers van de camping, de quails op de gevoelige plaat heeft vastgelegd .
En wie weet waarom je de afkorting bbq met een q schrijft en het woord barbecue met een c ?
Vrijdag 03 - 04 - 2015.
Gisteren mazzel, vandaag even de wet van Murphy. We rijden van Sequoia Forest waar we overnacht hebben naar het Sequoia Nationaal Park. Ingang via Tree Rivers, Foothills Visiter Center. De General Sherman Tree staat daar "in de buurt". Als we een gedetailleerde kaart krijgen zien we dat vehikles longer than 22 feet niet geadviseerd worden. Een vriendelijke medewerker raadt ons aan om de andere ingang te nemen, ruim 80 kilometer noordelijker. We komen er achter dat aan deze mooie kronkelende weg geen benzinepompen staan.... De rule: als de fuelmeter op een een kwart staat dan tanken, zijn we voor de eerste keer vergeten. En nu krijgen we het behoorlijk benauwd. Met behulp van Tomtom, de app GasBuddy, en twee vriendelijke Amerikanen redden we het. Onnodig om te zeggen dat er ook onvriendelijke woorden over en weer gevallen zijn ( tegen elkaar :)).
Via Kings Canyon Visite Center komen we er uiteindelijk toch en vallen net als de andere toeristen stil bij het zien van de giganten . Er ligt ook een uitgeholde sequoia waar je (rechtopstaand, ook Jan, door heen kunt lopen). Deze Fallen Monarch werd door de 4e U.S. Calvary gebruikt als een schuilplaats /stal voor de paarden tijdens slecht weer.
En om over de machtige Redwoods maar te zwijgen.
Verschillende campings zijn nog gesloten en de rest zit bijna vol, het is Eastern.
Op naar San Francisco, we hebben al een behoorlijke vertraging opgelopen door dat gedoe met naar de andere ingang rijden en
een benzine station zoeken.
Als we naar de Interstate rijden zien we een steenarend vliegen, diverse muizen en eekhoorns die op het laatste nippertje de weg over steken, en een epauletspreeuw op een tak zitten. (Voor de insiders: ik zie een vogel, Jan ziet de epauletspreeuw.) Ook een female turkey zien we en eindelijk kunnen we de longhorns fotograferen .
Als we naar de Hwy 99 rijden komen we weer langs velden vol met sinaasappelbomen, al dan niet "ingepakt", amandelbomen, andere fruitbomen (perzik ?), druivenstruiken en aardbeien. Dit beeld zet zich voort langs de Highway. In de tussenberm staan grote bloeiende oleander struiken, net als in Zuid Frankrijk en in Spanje.
De druivenstruiken overheersen. In John Steinbeck's roman krijgen de Joad's een schijntje voor hun harde werk. Degenen die na hen komen krijgen de helft van het "loon"...
Toén de Dustbowl in vooral Oklahoma en de grote depressie, nú al het 5e jaar van aanhoudende droogte in California. Grote borden boven de autowegen met de tekst: severe draught, limit outdoor waterin.
Opnieuw tanken, beter te vroeg dan te laat:).
We gaan een jaren 60 winkeltje binnen. Een vriendelijke eigenaresse, 3e generatie vertelt dat er nog maar 18 % in het waterbekken zit.
De winkel is een plaatje, aan binnen en buitenkant. Voor de liefhebbers : Minklerstore, net voordat we de brede dubbelbaans Hwy 80 opgaan naar Fresno.
Een hele kleine file van 3 mijl wordt veroorzaakt door het
tweede ongeval dat we gezien hebben tijdens 4000 mijl rijden. Alleen blikschade en een sleepwagen nodig .
Alweer tanken, we laten het niet nog een keer gebeuren!
We bellen naar de R.V. camping om te zeggen dat we de een delay hebben. Geen probleem. Ze zetten onze naam en het nummer van de plaats op een lijst op het mededelingen bord. De rest morgen regelen .
Bij de East Interstate 205 zien we weer een groot windmolen park, alleen.... een groot gedeelte van de molens staat stil.
Bijna Sunset, doorrijden. En dan de brug over, filmen bij zonsondergang.
De camping geeft aan dat er een plaats gereserveerd is voor Duerink. Alle papieren zitten "verstopt" in het kastje waar je de elektriciteit aansluit. Handig, morgen the office binnenlopen. De eerste keer keer geen pull trough plaats. Achteruit parkeren ging goed in het schemerduister, dankzij de "loods" en wat lampjes.
Zaterdag 04 - 04 - 2015.
Jan heeft vanochtend weer een epauletspreeuw gefotografeerd. Ook zitten er hummingbirs, maar die zijn hem nu te snel af. We lopen naar Larkspur Ferry. Minder dan een mijl vanaf de camping. Op het voetpad naar de ferry ligt een slang. Welke weet ik niet maar wel dat ze ruim anderhalve meter is en langzaam beweegt. Ze is veel dunner en langzamer dan de slang die ik in Zuid - Afrika "ontmoette" (een black mamba die gelukkig wegglipte.....!).
Een clipper pasje uit de automaat is ons vaarbewijs. De overtocht naar San Francisco duurt in principe een half uur. Deze keer iets langer omdat er een reddingsboei in het water ligt. De ferry gaat in de "achteruit" en pikt de boei op. Gelukkig geen drenkeling.
We stappen uit bij Pier 1. Stralend weer en optimistisch als we zijn hebben we geen vest of jasje bij ons..... We lopen naar Fischerman's Wharf. Het is er druk en de straatmuzikanten en andere artiesten hebben belangstelling genoeg. Wat opvalt is het grote aantal daklozen wat er rondloopt , ligt of zit. Hun hele hebben en houden in een winkelwagentje. Oud en jong, blank en gekleurd.
De beroemde pier 39 met zijn aparte aanlegsteiger voor de zeeleeuwenkolonie is vanzelfsprekend druk bezocht. En omdat we niet van te voren voor de Rock gereserveerd hebben slaan we Alcatraz over. (Nadeel van de paasvakantie: druk).
We zien Alcatraz op afstand, weten dat de bekendste gevangene Al Capone was en ik kan me de film met Burt Lancaster nog herinneren als the Birdman.
Eind van de middag willen we teruggaan met de ferry maar missen hem net :). Omdat het frisjes wordt en nog een tijdje duurt voor de volgende ferry gaat besluiten we maar met de bus terug te gaan.
Nou rijden we in Nederland al amper met de bus dus dat wordt even slikken. We weten dat er twee bussystemen zijn. De Muni voor San Francisco centrum zelf en de Golden Gate Bus route voor daarbuiten. Wij zitten aan de andere kant van de Golden Gate Bridge en moeten nummer 70 of 80 hebben naar Lucky Drive.
Kort en wel: het is gelukt !! Thuis, in de Road Bear camper dus, de verwarming aangezet want we waren behoorlijk aan het kleumen. Er wordt niet voor niets gewaarschuwd voor de koude zee - breeze. Bij San Francisco kruisen zich twee windstromen. De ijskoude windstroom uit Alaska en de warme windstroom uit het binnenland. Volgende keer vest mee!
Groetjes Jan en Wies.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley