week 4

Onze reis, week 4, Oceanië, Nieuw-Zeeland.

Hallo allemaal.

Maandag 19 november 2012.
Vroeg op, om 7.00 uur zitten we al in de auto richting noorden, schiereiland Coromandel aan de Pacific Coast.
In het kort: via Tauranga naar Thames, mooi park met mooie aparte bomen. Sommigen hebben meterslange en metersbrede “baarden” van wortels aan hun takken hangen. Een schitterende route ( alweer) brengt ons naar het mooie en beetje alternatieve plaatsje Coromandel. Vandaar gaat de tocht naar Whitianga en Waihi. Daar wandelen we in de mooie Karangahake gorge, in een gebied waar een fabriek heeft gestaan waar goud gewonnen werd uit tonnen gesteente. Alles zeer massief opgezet, maar de natuur heeft uiteindelijk toch gewonnen. In Waihi Beach worden er leuke schelpen opgeraapt.
We vallen in herhalingen: prachtige natuur, mooiste uitzichten. Daarvoor is de picknick set. Je zet je stoel neer, gaat zitten en geniet.
Al met al toch van 07.00 tot 19.00 uur onderweg geweest. Dat is genoeg, we hebben vakantie.

Dinsdag 20 november 2012.
Vandaag een korte wandeling van anderhalf uur langs een betoverend mooie rivier dicht in de buurt. Je hoeft niet altijd ver weg te gaan, ook onder je neus is er veel moois te zien en te beleven als je er maar oog voor hebt. The Waihou Walkway and Blue Spring. Na 50 tot 100 jaar bereikt het water van het Mamaku Plateau de Blue Spring. De blauwheid en helderheid van het water komt door “the pure optical purity of the water”. Wederom genieten. Zo zien we ook een groepje van 10 kalkoenen bij elkaar staan in het veld. Alle hanen de staart breed uit, mooi gezicht. Het is een enkele route en we zijn helemaal van begin naar einde gelopen. Dat betekent nog extra loopwerk terug naar de auto, nu via de Leslie Road.
‘s Middags maken we een korte wandeling, ook in de buurt, in het Jim Barnett Reserve. In de buurt van Lake Arapuni heb je veel mogelijkheden, wandelen, fietsen bij de Waikato River trails.
Techniek is prachtig als het werkt. Vandaag is onze laptop 2x gecrasht!! Jan heeft alles er van gegooid en er weer gedeeltelijk op gezet. Alleen is in de back-up mijn map “onze reis” niet te vinden. Dat betekent dat ik week 3 opnieuw op “papier“ mag zetten…. Relax, we hebben vakantie.

Woensdag 21 november 2012.
Vanochtend een boswandeling gemaakt in de buurt van Rotorua, de Mount Ngongotaha Nature Loop. En dan sta je zo maar, oog in oog met een magnifieke 1200 jaar oude Rata tree (Metrosideros Robusta). Klein duimpje 2! De boom zelf, 40 meter hoog, is zelf hoogstwaarschijnlijk als een klein epifytje begonnen en zit er nu zelf vol mee.
Ook zien we een hele grote Rimu boom ( Dacrydium Cupressinum) waarin volgens het informatiebord de kakapo graag nestelt, ’s werelds zeldzaamste en grootste parkiet.
En dan is er de vulkaan uitbarsting: de Mount Tongarinro heeft een aswolk de lucht in gegooid gedurende 10 minuten. Voor de tweede keer in vier maanden tijd. Groepen wandelaars zijn geëvacueerd. Geleerden waarschuwden al een week lang voor een mogelijk uitbarsting van de dichtbij gelegen vulkaan Mount Ruapehu. Deze heeft zich echter niet laten horen of zien. Natuur is natuur en geen mensenwerk. In Nederland blijkt het nieuws niet doorgedrongen te zijn, waarschijnlijk niet sensationeel genoeg.
Afgelopen dagen steeds prachtig weer gehad. Rondlopen in korte broek en shirt volstaat. En in huis op sokken of blote voeten. Schoenen laat je buiten staan. Is prima. De schoenen hoef je ook niet van te voren te inspecteren of er iets engs in zit, zoals in Zuid - Afrika. Wat dat betreft is er ook een groot verschil met buurland Australië. Hier zijn geen giftige slangen en geen dodelijke spinnen ( wel 1200 andere soorten). Nieuw - Zeeland is ook een land dat alle landschappen, behalve de woestijn op een relatief “klein” oppervlak bevat.

Donderdag 22 november 2012.
Vroeg op, naar het North Land. Als we 2 uur verder zijn en voorbij Auckland houden we de eerste pauze. We stoppen bij Wenderholm Park, boven Waiwera. We volgen nu de Twin Coast Discovery Highway ( 700 kilometer) die goed staat aangegeven. In twee dagen, wel te verstaan, anders heb je geen tijd om iets te bekijken.
Alweer een groep kalkoen hanen in het vrije veld. Zouden ze niet weten dat het bijna “Thanksgiving” is? Ze lijken vet gemest genoeg.
Noord-Land is subtropisch maar het miezert als wij er zijn. Het ziet er gelijk een stuk somberder uit.
De komende twee dagen zien we veel. Onder andere in Waiko het museum van de Schotten. Duizenden gingen in de 19 e eeuw vanwege slechte omstandigheden hun geluk elders zoeken. Via Novia Scotia in Canada en Australië belandden uiteindelijk 940 Schotten in Waipu.
De plaatsnaam Kawakawa zetten we voor Steven op de foto. Je bent Kawa(saki) rijder (2x) of niet. En er zijn ook veel motorijders.
We gaan ook naar het beroemde toilet van Hundertwasser in Kawakawa. Letterlijk en figuurlijk. Wie doet ons dat na? Wim en Sien misschien, over een paar weken?
In Paihia hebben we een motel geboekt, het ligt in de Bay of Islands. 150 eilandjes in totaal. We zien de Haruru Falls, die een mooie hoefijzervorm hebben en gaan bij de Waitangi Treaty Grounds kijken. Hier is in 1840 het belangrijkste document van Nieuw-Zeeland getekend door de Engelsen en de Maori. Ook staat hier de grootste oorlogskano ter wereld en is er de bekende Maori ontmoetingsplaats met mooi houtsnijwerk.
Gelukkig zien we in Paihia geen wanstaltige massale hotelketens die het uitzicht op de baai belemmeren. De meeste hotels en motels zijn klein en compact en maar 2 of 3 etages hoog.

Vrijdag 23 november 2012.
Na een goede nachtrust en lekker ontbijt gaan we weer op weg. De mangrove bossen worden op de foto gezet. Omdat we keuzes moeten maken slaan we Cape Reigna en de echte North Cape en het monument van de Rainbow Warrior over.
In Kerikeri gaan we naar het oudste stenen huis en oudste houten huis van Nieuw - Zeeland. Ze liggen prachtig aan een water. Geïnteresseerden kunnen de geschiedenis van de Stone Store en het Kemp Huis uit 1822 zelf opzoeken/ googelen.
In Opononi aan de westkust genieten we van een prachtig uitzicht op de baai en de Tasman Zee (Nederlander!, V.O.C., 1642). Er zijn metershoge goudgele zandduinen. Het weer is weer prima.
Op naar Tane Mahuta in het Waipoa Forest!! Dit is de grootste Kauri boom (niet de hoogste). 1500 jaar. Stilte en genieten. Klein Duimpje 3!
“Dankzij ”de Europeanen verdween in 100 jaar ruim 97 % van de kauri bomen. De enorme zuilen konden o.a. goed als mast voor de scheepsbouw gebruikt worden.
Dit is niet de enige daad waarmee de Europeanen Nieuw - Zeeland beschadigd hebben: meegebrachte planten en dieren hebben het oorspronkelijke land met zijn authentieke fauna en flora veel schade toegebracht. Men is zich er van bewust. Langzamerhand komen er allerlei “reddingsprojekten” ( zie 25-11-2012).
De Maori’s behandelen de bomen met respect, ze gebruiken er af en toe een voor de vervaardiging van een kano.
Op naar Trounson Kauri Park. Alvorens je er rond loopt dien je je schoenen af te borstelen en te ontsmetten. Er is een disease die de kauri bomen bedreigt. In dit mooie forest zijn en voelen we ons Klein Duimpje 4 als we tussen de majestueuze reuzen doorlopen. Een is er 1200 jaar.
Balys Beach bij Dargaville is een groot, breed en bijna verlaten strand. We eten lekker in een apart restaurantje waar een Nederlandse al 12 jaar werkt. Er staan veel aparte meubels en de tentoongestelde kunstwerken kun je kopen.
Dan: terug naar Tirau of nog ergens overnachten? Hangt van de drukte rondom Auckland af. Dit valt voor onze Nederlandse file begrippen reuze mee. Op de bridge maken we foto’s van de bekende sky line van Auckland. Mooi, maar wij zijn meer van de groene natuur, vogels en bomen.
De Twin Coast route staat overal goed aangegeven. En met een of twee overnachtingen, een goede auto, aangenaam gezelschap en af en toe de autoradio aan met de juiste muziek kun je heel wat kilometers “vreten”.
In de avonduren nodigt de natuur uit tot fotograferen, door de mooie warme kleuren. De zon gaat ± 20.30 uur onder.

Zaterdag 24 november 2012.
Jan is ’s morgens al bij de Waihou rivier geweest. We gaan daarna een stukje rondrijden. In Putaruru is een marktje met zang, eten, planten, kleding etc. Iedereen is even relaxed en vriendelijk.
We hebben het adres gekregen van een andere Heldenaar in de buurt. Op naar Jan Engels. Echtgenote Nellie is op reünie bezoek in Nederland. We “kallen wat aaf”! De tijd vliegt; gezellig. Hein en Thea, bij dezen de groeten van jullie broer en zwager. Jan geeft ons nog een tip om naar het Maungatautai Scenic Reserve te gaan, dat doen we.
Dan wordt het tijd om boodschappen te doen want we hebben Brett, Joke, Tim en Linda gevraagd om ’s avonds te komen eten. Een gezellige avond die voorbij vliegt. Helaas komt er eerder een einde aan de logeerperiode dan gepland. We hebben bericht gekregen dat er mogelijk stakingen zijn bij de Ferry als we van Noord naar Zuid willen oversteken. Het verstandigste is om de overtocht op een eerdere datum te zetten. Dat hebben we maar gedaan want een strike van de Union kun je maar beter serieus nemen.

Zondag 25 november 2012.
Vanochtend naar de Maungatautari om te wandelen. De berg is afgezet met een fijnmazig hekwerk van 47 kilometer! Het hele gebied is pest-free gemaakt. Alleen de ”native” vogels, vissen en insecten zijn nog aanwezig. Bijna alle “geïntroduceerde mammals” zijn verdwenen. Van de zoogdieren is alleen de muis nog niet verwijderd, maar daar wordt ook aan gewerkt. Ze proberen zelfs de Kakapo vogel weer te plaatsen. Jan heeft in ieder geval de Kaka vogel op foto staan.
’s Middags naar Wai o Tapu, 20 kilometer onder Rotorua. We bezoeken de grootse boiling mud pool van Nieuw - Zeeland en het Thermal Wonderland, een verzameling van mooie en apart gekleurde hot en cold pools, steamy grounds, aparte minerale terras formaties etc. Aparte namen als de inktpot van de duivel geven de sfeer en indrukken goed weer. Het vulkanisme in allerlei uitingen.
Onderweg naar huis genieten we van de vele mooie bloeiende planten in de bermen: boterbloemen, paardenbloemen, klaver, margrietjes. De brem bloeit volop en langs de bosranden zien we veel donkerroze digitalis. De witte, gele en lichtroze variant van het vingerhoedskruid heb ik nog niet gezien. Op de velden staan de maisplantjes 5 centimeter hoog.

Groetjes van Jan & Wies.